ψυκτικός

-ή, -ό / ψυκτικός, -ή, -όν, ΝΑ [ψύχω (II)]

αυτός που επιφέρει ή προκαλεί ψύξη (α. «ψυκτικά μηχανήματα» — οι κλιματιστικές εγκαταστάσεις

β. «πόματα ψυκτικά», Ιπποκρ.)

νεοελλ.

1. το αρσ. ως ουσ. ο ψυκτικός

τεχνίτης ειδικευμένος στην κατασκευή ή την επισκευή ψυκτικών εγκαταστάσεων και συσκευών

2. φρ. α) «ψυκτική εγκατάσταση»

τεχνολ. εγκατάσταση που περιλαμβάνει ψυκτικούς θαλάμους και ψυκτικά μηχανήματα σε συνδυασμό με τα σχετικά βοηθητικά όργανα και η οποία χρησιμεύει για τη συντήρηση σε χαμηλές θερμοκρασίες ευαλλοίωτων τροφίμων, φαρμακευτικών κ.ά. προϊόντων

β) «ψυκτική μηχανή»

φυσ. μηχανή που απορροφά τη θερμότητα από μια ψυχρή δεξαμενή θερμότητας για να τήν αποδώσει στη συνέχεια σε άλλη δεξαμενή θερμότητας, η οποία όμως έχει υψηλότερη θερμοκρασία

γ) «ψυκτικό υγρό»

τεχνολ. εξαιρετικά πτητικό υγρό το οποίο μέσω τής εξαέρωσής του επιφέρει ψύξη στις ψυκτικές εγκαταστάσεις

δ) «ψυκτικός θάλαμος»

τεχνολ. ο χώρος κατάψυξης σε μια συσκευή ή εγκατάσταση

ε) «ψυκτικά μίγματα»

τεχνολ. μίγματα ουσιών με τα οποία επιτυγχάνεται παρατεταμένος υποβιβασμός τής θερμοκρασίας τού χώρου στον οποίο βρίσκονται

στ) «ψυκτική ισχύς»

(θερμοδ.) η ανά μονάδα χρόνου αφαιρούμενη μέσω ψυκτικής εγκατάστασης ποσότητα θερμότητας

ζ) «ψυκτικό κύκλο»

(θερμοδ.) ακολουθία θερμοδυναμικών διεργασιών κατά τις οποίες αφαιρείται θερμότητα από μέσο χαμηλής θερμοκρασίας και αποδίδεται σε μέσο υψηλότερης θερμοκρασίας

η) «ψυκτικός συμπιεστήρας» — βλ. συμπιεστήρας

θ) «ψυκτικό μέσο»

(θερμοδ.) ρευστό το οποίο υποβάλλεται σε διεργασίες ψυκτικού κύκλου

ι) «ψυκτικός τόννος»

μετρολ. μονάδα ψυκτικής ισχύος

αρχ.

1. μτφ. αυτός που προκαλεί δυσχέρειες

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ψυκτικά

αντιπυρετικά φαρμακευτικά παρασκευάσματα.